یکی از اشکالات بزرگی که تصور آماری از جهان به همراه دارد این است که انسان را از داشتن تصور شخصی از جهان محروم می کند و جهان بینی هر کس در سطح میانگین جمعی قرار می گیرد. در این صورت انسانها اغلب تبدیل به اجزای یک سیستم می شوند که توسط حکومتها برنامه ریزی می شوند و لذا از امکان تأثیر گذاری شخصی بر زندگی خود و جامعه محروم می شوند. این پدیده عامل بروز بسیاری از ناراحتیهای روحی و روانی در زمان ماست و شدت این عوارض خصوصا در زندگی انسانهایی که خلاقیت ذاتی دارند و مایلند که تأثیر بیشتری در سرنوشت خودشان و دیگران داشته باشند مشهودتر است. البته این گفته به معنای نفی اهمیت نگاه آماری نیست بلکه توجه دادن مخاطب به ضرورت برخورداری از نگاهی شخصی و فرا آماری به زندگی در کنار نگاه آماری است.
کارآفرینان از جمله افرادی هستند که از این فرایند بیشترین آسیب را می بینند زیرا این افراد به دلیل خلاقیت ذاتیشان و تمایلشان به خلق ارزشهای اجتماعی، بسیار نیازمند آن هستند که فراتر از عوامل انگیزش بخش محیطی به خلق ارزش برای خود و دیگران بپردازند. این نکته ضرورت داشتن زندگی شخصی و افسانه شخصی در نزد کارآفرینان را مشهودتر می کند بنابراین این بخش از جامعه در کنار توجه به ضرورتهای حرفه ای باید توجه ویژه ای نیز بر جنبه های شخصی و روانی خود داشته باشند و مبتنی بر خود شناسی باید بتوانند معنای زندگیشان را بیابند تا در مسیر تحقق این معنا بتوانند بر ارزشهای خود و جامعه بیفزایند.
دیدگاهی بنویسید